Emilie Blom van Assendelft staat voornamelijk bekend als bassiste van legendarische Nederrockband The Scene (Rigoreus, Iedereen is van de wereld). Bekijk hier de eerste review van haar debuutalbum: ‘It’s Going Up Not Comin’ Doon”
Emilie speelde samen met Thé Lau vanaf het prille begin tot aan de laatste snik. Met The Scene genoot Emilie bijna dertig jaar veel ups en een paar downs, grote successen in Nederland en nog grotere in België. Door Thé Lau’s ziekte hield The Scene in 2014 noodgedwongen op met bestaan.
De artwork van het debuutalbum
Mimile
Na The Scene begon Emilie zelf te componeren. Bij The Scene kwam het meestal niet verder dan een aantal onafgewerkte songs vanwege grote drukte.
“Te druk met The Scene, te druk met mijn werk en gezin. Als je zoiets wil doen, moet je wel je hoofd leeg kunnen maken en je er voor een langere periode helemaal op kunnen storten. Maar die tijd heb ik eigenlijk nooit gehad.”, aldus Emilie.
Het componeren begon aarzelend, maar al snel sloeg de inspiratie toe. Onder toeziend oog van Thé Lau werkte ze verder aan het project wat uiteindelijk onder de naam Mimile (een koosnaampje van haar vader) naar buiten kwam.
Emilie: “De song Waiting Room” kwam als eerste. Thé en andere mensen uit mijn omgeving reageerden daar enorm positief op. Dat werkte zo motiverend dat er al snel meer nummers uitkwamen.”
Emilie heeft het grootste deel van het album in haar thuisstudio opgenomen. Ze heeft zich niet alleen beperkt tot zang- en baspartijen. Ook heeft ze toetsenpartijen inspelen op zich genomen, een mandoline bespeeld op het nummer Red Shoes en accordeon op de nummers Elephant In The Room en Lille. Het album van Mimile werd gerealiseerd door de hulp van veel vrienden van Emilie en crowdfunding. Thé Lau was een belangrijk persoon tijdens het realiseren van de plaat.
Emilie licht toe: “Thé Lau heeft me geweldig geholpen. Ik heb alle liedjes eerst aan hem laten horen. Zijn feedback was onmisbaar. We hebben samen de productie van het album gedaan, hij was een belangrijke spil in het proces. Ik had nog een aantal extra nummers kunnen opnemen alvorens het album af te mixen, maar dan had hij het eindresultaat niet meer meegemaakt. Nu hebben we samen in april 2015 de mix kunnen afronden in de studio.”
De huidige bezetting van Mimile als band
Track by track: It’s Going Up Not Comin’ Doon
1. On a Ship
Het album gaat van start met een quote over wat lijkt op een instructie voor noodgevallen op een schip. Het duurt niet al te lang voor dat de muziek invalt. Het nummer is vanaf de start meteen lekker uptempo en de (bas)gitaarlijnen zijn erg catchy. Ook de zang, hoewel deze vrij hard in de mix staat, trekt de aandacht op een goede manier naar zich toe. Het refrein is vrij simpel maar effectief. De kleine bassolo tegen het einde is een leuk detail en werkt erg goed in deze song. Het nummer is een sterke opener voor het album en blijft erg goed hangen!
2. You Win Some You Lose Some
Het tweede nummer start al meteen compleet anders dan het eerste. Het begint met een elektronische drumtrack met in de achtergrond ambient effecten. Het geheel is erg rustig en atmosferisch. Wel wordt het nummer instrumentaal vrij snel eentonig. De zang blijft goed hangen en je merkt dat de tekst met veel gevoel geschreven is. Het nummer gaat over Emilie’s ervaring met ernstig zieke vrienden en familie in haar directe omgeving. Aan het einde van het nummer hoor je een auto gestart worden en in de achtergrond zacht sirenes opkomen. Dit geeft het nummer een apart ‘echt’ gevoel.
3. We Are Dangerous
Dit nummer begint met een lekkere groove die bijna zelfs iets weg heeft van Michael Jackson’s Billie Jean. Wat wel meteen opvalt is dat de keyboards heel ‘nep’ klinken, wat in dit geval niet echt werkt voor het nummer. Het refrein is goed geschreven en er wordt creatief gebruikt gemaakt van verschillende lagen vocalen. De tekst gaat overduidelijk over twee vriendinnen die een ‘slechte combinatie’ zijn, maar hier en daar loopt deze niet heel vloeiend. Het nummer is vrij eentonig en simpel, wat niet persé slecht is, maar het is misschien wel het ‘saaiste’ nummer op het album.
4. Elephant In The Room
Veel percussie: dat is het eerste wat je hoort in deze song. Maar het is niet overweldigend, het is juist perfect in balans met de rest van de muziek. De samenwerking van de drums, conga’s en overige percussie zorgt voor een lekker ritme wat je blijft fascineren. Daarnaast zijn er links en rechts twee verschillende baspartijen te horen die functioneren als een soort leadgitaar: erg creatief! Richting het einde is zelfs een accordeon te horen. Qua instrumentatie is dit verreweg het meest interessante nummer op de plaat. Dit nummer is eigenlijk ook de ‘title track’ van het album. Zo hoor je in de tekst de titel van de plaat “It’s going up not comin’ doon” terugkomen. Ook in dit nummer valt op dat de zang hard in de mix staat, wat gezien kan worden als een minpunt.
5. Red Shoes
Red Shoes is weer een wat rustiger nummer. De song heeft een hele relaxte en vrolijke vibe. De zang is erg ritmisch en valt goed samen met de rest van de muziek. De harmonie in het refrein is heel catchy, waardoor dit nummer vocaal gezien misschien wel het sterkste is op het album.
6. Trying Not To Fall
Een vreemd klinkende synthesizer dient bij dit nummer als intro en zet je in eerste instantie op het verkeerde been. Een slimme opbouw of gewoon een onsubtiel intro? Een kwestie van smaak. Als het nummer daadwerkelijk van start gaat kom je er pas achter dat dit misschien wel het mooiste nummer is op de plaat. Niet perse het meest interessante, of het meest catchy nummer, maar gewoon heel erg mooi. De akoestische gitaren wikkelen zich mooi om de baslijn heen en werken bijna rustgevend. De atmosferische effecten in de achtergrond vullen het geheel perfect op. De melodie uit het intro komt halverwege het nummer weer terug, maar verstoort de flow van het nummer niet. De gitaarlijnen die zo nu en dan zacht in de achtergrond opzwellen zijn samen met de akoestische gitaren ontzettend mooi.
7. Lille
Het nummer Lille is een mooi en rustig nummer. Het nummer wordt voornamelijk gedreven door zang en gitaar. Ook is er weer een accordeon te horen die een belangrijke functie heeft in de song. Het nummer blijft rustig en bevat niet veel ‘speciaals’. Dat neemt niet weg dat ook dit weer simpelweg een mooie compositie is.
8. Waitingroom
De afsluiter van het album, Waitingroom, start met een fade-in en heeft niet echt een duidelijk intro. Het nummer begint direct op ‘volle kracht’ met een duidelijke riff en blijft het gehele nummer eigenlijk hetzelfde. In dit nummer is de verhouding tussen instrumentatie en zang wel erg groot. Mede doordat de zang in dit nummer nét te hard staat komt de muziek niet echt over. Heel zonde; met een paar kleine aanpassingen had dit de perfecte afsluiter kunnen zijn.
EINDOORDEEL
Het eerste album van Mimile is een sterk album. De nummers komen goed over en zitten zangtechnisch en instrumentaal prima in elkaar. Er zijn wel een tweetal nummers, Waiting Room en We Are Dangerous, die misschien te veel verschillen van de rest van de songs op het album. Als losse nummers zijn ze goed, maar in de context van een album werken ze wat minder. De andere nummers lopen goed in elkaar over en volgen een duidelijke rode draad. De instrumentale productie is erg goed uitgewerkt, maar het volume qua zang blijft in de loop van het album een probleem. Soms staat deze echt nét te hard om voldoende ruimte over te laten voor de instrumentatie. Dit kan een bewuste keuze zijn geweest, maar het kan voor sommigen misschien wel een afknapper zijn. Al met al: er is ruimte voor verbetering, maar niet veel artiesten kunnen de kwaliteit van It’s Going Up Not Comin’ Doon neerzetten als debuutalbum!
Het album krijgt een beoordeling van 3.5 uit 5.
Releasedatum en shows
Het album It’s Going Up Not Comin’ Doon wordt officieel uitgebracht op 15 oktober 2015, maar is toch al sinds 4 oktober te beluisteren op Spotify! Ook speelt Mimile de komende tijd een aantal shows waarin het debuutalbum gepresenteerd wordt. Hier een overzichtje:
17 oktober – KHL Amsterdam
23 oktober – De Hip Deventer [Try Out show]
24 oktober – Taverne Bergen
26 oktober – AB Brussel
30 oktober – Countdown Café
5 november – Paradiso Amsterdam
Mimile speelt deze shows met de volgende bezetting: Stephan van der Meijden, Marcel de Groot, Jan-Peter Bast en natuurlijk Emilie Blom van Assendelft.
Foutje gezien? Mail de redactie.
Sean
Laatste berichten van Sean (toon alles)
- Interview: Nick Holleman (Powerized, Vicious Rumors, Methusalem) - 17 mei, 2016
- Interview: Koen Scheepens – Pelgrim, “Ephemera” - 20 april, 2016
- Spotter Dansmachine op Tweetakt Festival in Utrecht - 16 april, 2016
- Ben Bruce (Asking Alexandria) leest fanfictions voor - 13 april, 2016
- Rechtzaak tegen Led Zeppelin over plagiaat “Stairway to Heaven” - 13 april, 2016
