London Grammar kwam in september 2013 met het hun debuutalbum If You Wait, waarmee ze al snel de platina status behaalde en tevens de nummer 2-positie in de UK Chart veroverde. Het Britse trio, dat elkaar pas in 2009 vond, verbaasde veel luisteraars met hun snelle opkomst. Lees hier of dit ook terecht is.
London Grammar
Het Britse trio, bestaande uit Hannah Reid (zang), Dan Rothman (gitaar) en Dominic Major (multi-instrumentalist), begon in 2011 officieel aan het navolgen van een muzikale carrière, nadat ze elkaar in 2009 tijdens hun studie aan de Universiteit in Nottingham ontmoetten. Binnen het einde van het jaar werden ze opgepikt door manager Conor Wheeler, waarna ze optredens verzorgden in kleine, lokale venues om hun muzikale materiaal te verfijnen.
Al snel werd London Grammar opgemerkt door verscheidene A&R-managers, waaronder die van Ministry of Sound, waar ze in 2012 bij tekenden. Nadat ze het grootste gedeelte van dat jaar zichzelf in de studio opgesloten hadden, presenteerden zij Hey Now, de hit die op Youtube inmiddels al meer dan 3 miljoen keer beluisterd is (en nog niet te vergelijken is met de 14 miljoen views van Wasting my Young Years).
Sindsdien heeft London Grammar alleen maar aan bekendheid gewonnen, met enkele sterke single releases (Wasting my Young Years, Strong en Sights) en If You Wait als langverwacht debuutalbum.
Album Review: If You Wait
Met If You Wait zet London Grammar een zeer sterk debuutalbum neer. Een specifieke omschrijving van hun sound is nauwelijks te realiseren, maar het is overduidelijk dat Hannah Reid’s stem de rode draad in het succes van de Britse elektronische pop-band is. Reid’s vocalen demonstreren een groot bereik, zowel qua toonhoogte als qua dynamiek. Het is dan ook niet onlogisch dat het album vooral piano-ballades vertegenwoordigd, want de stem van de 23-jarige zangeres komt zo volledig tot haar recht.
Dat betekent echter niet dat de instrumentale begeleiding totaal in dienst van de zangeres staat. London Grammar, met Dan Rothman als gitarist en Dominic Major als multi-instrumentalist, weet exact de juiste verhouding tussen zang en instrumental te vinden, om zo een donkere, maar prachtige en haast hypnotiserende sfeer om de muziek heen te vormen.
Lovende woorden zijn zonder twijfel terecht als het gaat om de geloofwaardigheid van Reid’s vocalen, de unieke muzikale combinatie en de sfeer, die zich constant en over het gehele album strekt. Diezelfde uniformiteit zorgt er echter wel voor dat het album enigszins vlak en monotoon is, waarbij dezelfde formule van piano, gitaar, zang en drums bij het merendeel van de nummers gehanteerd wordt. Daarnaast kan het niet verzwegen worden dat veel songs weliswaar sterk naar een hoogtepunt opbouwen, maar dat ditzelfde langverwachte hoogtepunt ontbreekt of pit mist. En dat is zonde, want dat had dit album nog zoveel beter gemaakt.
Eindoordeel
+ Hannah Reid’s vocalen
+ Unieke muzikale combinatie
– Meerdere malen dezelfde muzikale formule
– Gebrek aan durf en pit op essentiële momenten
Aanraders:
1. Hey Now (03:26)
4. Wasting My Young Years (03:24)
5. Sights (04:13)
6. Strong (04:35)
*Onze reviews zijn slechts de mening van de desbetreffende redacteur. Mocht u het niet met de review eens zijn, deel gerust uw mening met de rest van de lezers middels een reactie onderaan dit artikel.
Foutje gezien? Mail de redactie.
Ruben Meijer
Laatste berichten van Ruben Meijer (toon alles)
- U2 volgend jaar voor twee concerten naar Ziggo Dome - 3 december, 2014
- André Hazes: nog steeds de grootmeester van de Nederlandse muziek - 3 december, 2014
- Venue Special: Heineken Music Hall - 3 december, 2014
- Venue Special: Ziggo Dome - 3 december, 2014
- Tokio Hotel voor concert naar TivoliVredenburg - 2 december, 2014
![festivalzomer, Lowlands 2020, Lowlands 2021 - Laurensvanheerde [Wikimedia Commons, CC BY (https://creativecommons.org/licenses/by/4.0)]](https://www.artiestennieuws.nl/wp-content/uploads/2020/02/Lowlands_2019-275x150.jpg)
