The Doors Alive laat publiek Neushoorn ademloos achter

Geschreven door op 13 mei 2018 om 17:42
The Doors Alive - Foto: ANSPressSocietyNews (Flickr, CC BY-ND 2.0)

Terwijl heel Nederland de drukke festivals bezocht op de vrije Hemelvaartsdag, besteeg tributeband The Doors Alive de planken van poppodium Neushoorn in Leeuwarden. De coverband poogt de nalatenschap van hun idolen te eren door de muziek exact te reconstrueren. Gegeven het unieke talent van Jim Morrison en de complexiteit van zijn muziek lijkt dit bij voorbaat een nagenoeg kansloze opgave. ArtiestenNieuws was benieuwd naar The Doors Alive en bezocht ze in Leeuwarden. Hamvraag van de avond: slaagt de band in hun opzet?

The Doors Alive: Celebrating de intro

Nadat de psychedelische introklanken van ‘Celebration of the Lizard’ de stilte in de Neushoorn verbreekt, springt een look-a-like van Jim Morrison het podium op. Terwijl zanger Mike van The Doors Alive naar zijn microfoon loopt, valt al op dat het uiterlijk nagenoeg identiek is aan dat van zijn idool. Wanneer hij de tekst van het nummer begint te zingen, wordt de vergelijking echter quasi beangstigend. De stem lijkt dusdanig veel op die van Morrison, dat het is alsof de Amerikaanse zanger zelf weer het podium bestijgt. Het is dat James Douglas ons inmiddels al 47 jaar geleden heeft verlaten, anders waren de bezoekers ervan overtuigd geweest dat de Amerikaanse superster op deze avond in Leeuwarden is neergestreken. Het voorkomen en muzikale talent van Morrison worden perfect vertolkt door Mike. Het is geen eenvoudige opgave, maar toch lukt het The Doors Alive subliem.

The Doors Alive - Foto: ANSPressSocietyNews (Flickr, CC BY-ND 2.0)

The Doors Alive – Foto: ANSPressSocietyNews (Flickr, CC BY-ND 2.0)

Bandleden leven zich uit

De zanger mag dan identiek zijn, de overige bandleden hebben zich ook flink ingelezen in de geschiedenisboeken over The Doors. De setting waarin opgetreden wordt is identiek aan die van de Amerikaanse band. Links de bebrilde toetsenist, de gitarist die zich rechts op het podium begeeft en de drummer achterin: het is alsof aan elk detail is gedacht. De toetsenist laat feilloos van zich horen door middel van een solo tijdens ‘Break on Through (To The Other Side)’. Het talent van Ray Manzarek wordt loepzuiver nagespeeld. Ook de solo van de bassist tijdens ‘Light My Fire’ is het vernoemen waard. De muzikale replica van Robby Krieger leeft zich tijdens het wereldberoemde nummer gedurende een aantal minuten op magnifieke wijze uit. Het feit dat het publiek ademloos het tafereel gadeslaat, toont de klasse van de muzikant.

Politieke statements

Smet op de uiterst succesvolle avond zijn helaas de politieke statements van Mike. Jim Morrison gebruikte zijn naam en faam meerdere malen om zich politiek uit te spreken en Mike probeert dit ook dan ook te doen. Helaas is deze imitatie volstrekt overbodig en totaal onnodig. De exacte woorden worden in deze recensie niet herhaald, maar om een beeld te geven van de strekking: de huidige president van de Verenigde Staten wordt door Mike vergeleken met de besnorde Duitse dictator uit de vorige eeuw. Ondanks de misplaatste politieke statements, is de Morrison-imitatie op alle andere vlakken uiterst positief. De verdwaasde, door (alternatieve) medicijnen bevangen blik van James Douglas komt ook terug bij Mike. Leunend op de microfoon en met een nonchalante gelaatsuitdrukking wordt het publiek in de zaal geïnspecteerd, zoals Morrison dat in zijn hoogtijdagen typerend deed.

Neushoorn werkt goed mee

De bandleden mogen zich dan tot in de puntjes voorbereid hebben, als de zaal niet meewerkt wordt het op voorhand geen succesvolle avond. Dit moeten de werknemers van de Neushoorn ook gedacht hebben, want de setting verraadt dat er de nodige aandacht aan besteed is. Het podium is bedekt met een donker en stoffig kleed, dat het karakteristieke huiskamergevoel van het concert versterkt. Het komt de jaren ’60 sfeer alleen maar ten goede. Het licht voegt een extra dimensie toe aan de psychedelische sfeer en voorziet de bezoekers van alternatief spektakel. Om het geheel compleet te maken, is ook het geluid tot in de puntjes geregeld. Want de muziek mag dan zo goed zijn, zonder kwalitatief hoogstaand geluid komen we uiteraard nergens.

Andere stijlen

De bandleden tonen hun vakbekwaamheid ook door muziek van andere bands te spelen. Met een sublieme uitvoering van ‘Personal Jesus’ van Johnny Cash wordt een andere muzikale grootheid geëerd. Op de vraag of deze uitvoering speciaal voor Hemelvaartsdag uit de kast is getrokken of dat het nummer normaliter ook bij het arsenaal hoort, blijft ondergetekende helaas het antwoord schuldig. Feit blijft echter dat de band aantoont een breed scala aan muziek te kunnen spelen. Zo passeert ook ‘Radar Love’ van onze ‘eigen’ Nederlandse band Golden Earring de revue. Deze nummers worden allemaal naadloos in het psychedelische jasje van The Doors gestoken.

‘The End’ van de avond

Groot nadeel op de avond is (helaas) het einde. De show dient in totaal twee uur te duren, maar de muzikanten besluiten er eerder de brui aan te geven. Al een half uur voor het einde lopen zij het podium af, tot ontsteltenis van de aanwezige fans. Gelukkig voor het publiek blijkt dit een stunt te zijn. De vier komen terug het podium op en spelen met ‘The End’ een passend en logisch einde. Eén van de bekendste nummers van de groep wordt zonder fouten nagespeeld. Vooral de schreeuw van Mike symboliseert het vermogen om Morrison probleemloos te kunnen imiteren. Nadat de laatste klanken van ‘The End’ uit de tamboerijn vervagen, is er dan ook daadwerkelijk een einde aan het optreden gekomen. Vele nummers zijn niet gespeeld (waaronder persoonlijke favoriet ‘Love Me Two Times ’), maar dat is gezien de uitgebreide muzikale collectie van The Doors ook geen opmerkelijke zaak. Het feit dat de muzikanten een kwartier voor tijd stoppen en ook niet terugkomen voor een toegift is wel spijtig. Ondanks een verwoede poging van een fan die het podium beklimt en in de microfoon schreeuwt, besluiten de muzikanten de planken te verlaten. Het publiek blijft verbluft en enigszins ontdaan achter.

Mocht je de band nog willen bezoeken, dan is dit zeer aan te raden. In september komt de Britse band terug naar Nederland. Kijk in de onderstaande lijst voor de optredens met bijbehorende data en poppodia.

  • 20 september: De Helling, Utrecht
  • 22 september: De Oosterpoort, Groningen
  • 23 september: Mezz, Breda

Bron: Neushoorn en Rolling Stone

Foutje gezien? Mail de redactie.​

Deel artikel:

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.