Interview: Rachel Kiel praat over haar leven, carrière en nieuwe album!

Geschreven door op 3 januari 2018 om 16:56
Rachel Kiel (Schriftelijke toestemming voor gebruik foto van artiest! Zie mailbox)

Rachel Kiel bracht in oktober 2017 haar derde album ‘Shot from a Cannon’ uit. Artiesten Nieuws sprak de zangeres over haar leven, carrière, nieuwe plaat én haar favoriete muziek!

Interview: Rachel Kiel

Kort geleden stelden wij Rachels nieuwe plaat ‘Shot from a Cannon’ aan jullie voor. Reden genoeg om de vrouw achter het album eens in de spotlights te zetten! Artiesten Nieuws kreeg de kans om haar een aantal vragen te stellen.

Rachel Kiel (Schriftelijke toestemming voor gebruik foto van artiest! Zie mailbox)

Rachel Kiel (persfoto)

Rachel kan jij in het kort vertellen wie je bent?

Ik ben Rachel Kiel. Geboren in een ziekenhuis in Durham maar opgegroeid in Chapel Hill, beide in het Amerikaanse North Carolina. Op dit moment woon ik in Carrboro, ook in North Carolina. North Carolina is een prachtige staat. Ik zeg altijd ‘The Best of Both Worlds’, met zowel mooie kusten als prachtige bergen.

Als ik niet met muziek bezig ben lees ik graag een boek. Soms ben ik met meerdere boeken tegelijkertijd bezig. Dit kunnen de meest uiteenlopende boeken zijn: gedichten, boeken over kunst en muziek. Zo ben ik nu bezig met Feeding Back’, een collectie interviews met alternatieve gitaristen.

Ik ben gek op sushi maar eet ook graag pasta met bolognese saus, zeker als het even gemakkelijk moet zijn. Maar ik moet ook bekennen dat ik stiekem ook wel graag een cheeseburger eet. Maar daar probeer ik wel zoveel mogelijk van af te blijven.

Waar komt je voorliefde voor de muziek vandaan?

Dat is eigenlijk vanaf het allereerste begin met de paplepel bij me ingegoten. Mijn ouders hadden altijd en overal wel muziek aan. Platen in huis en cassette tapes en de radio in de auto. Zo lang als ik me kan herinneren heb ik al naar muziek geluisterd. En als kind kwam ik er al snel achter dat ik met muziek dingen duidelijk kon maken die met woorden vaak niet lukten. Ik merkte dat het prima was om mezelf uit te drukken in muziek, dus ben ik dat ook blijven doen.

Wanneer ben je zelf muziek gaan maken?

Ik denk van toen ik 3 of 4 jaar oud was. Er was een kinderprogramma, ‘Kindermusik’, waar je met een klokkenspel of xylophone wegwijs werd gemaakt in de muziek. Toen ik 5 jaar was ben ik fluit gaan spelen en gaan tapdansen. En hoewel het ene vooral klassiek getint was en het dansen vooral op jazz en folk geënt was, maakte het me erg blij. Maar ik merkte ook toen al dat eigenlijk mijn stem het belangrijkste instrument was.

Hoe is het verder gegaan met je muzikale ontwikkeling?

Op een gegeven moment heb ik van mijn stiefgrootmoeder een piano cadeau gekregen. Ik was volgens mij 11 of 12 jaar toen ik zelf nummers ging schrijven met behulp van die piano. De nummers die ik toen schreef werden erg beïnvloed door de muziek die ik hoorde als kind.  Denk  aan Paul Simon, The Beatles en The Everly Brothers. Later werd dat al snel muziek die ik hoorde op de radio, zoals pop en alternatieve muziek uit de jaren ’90. Maar nu ik wat ouder wordt verandert die invloed regelmatig.

Je hebt ook een muziekopleiding gevolgd las ik.

Ik heb inderdaad muziek gestudeerd in college. En daar heb ik erg van genoten en veel van geleerd. Maar ik denk dat ik echt mijn grootste muzikale kennis thuis heb opgedaan. Mijn ouders hadden een dusdanig uitgebreide collectie muziek dat daar echt de basis is gelegd.

Je bent behoorlijk veelzijdig. Welke instrumenten bespeel je allemaal?

Zoals gezegd ben ik begonnen met het bespelen van de fluit. Ik heb dat ook een behoorlijke tijd gedaan. Nu speel ik ook piano/keyboards, banjo, gitaar en drums. Maar mijn belangrijkste instrument is volgens mij toch wel mijn stem.

Schrijf je alle nummers zelf of doe je dat samen met anderen?

Voor mij begint het schrijven van een nummer altijd bij mij alleen. Maar dat wil niet zeggen dat het allemaal compleet door mezelf gedaan wordt. Ik denk dat muziek, maar ook alle andere kunstvormen, altijd beïnvloed wordt door hetgeen er rondom ons gebeurd en de mensen met wie we optrekken en waar we fan van zijn.

Ook al schrijf ik de muziek en tekst zelf, ga ik altijd graag in op de tips en hulp die ik krijg van andere muzikanten om zo de arrangementen beter te maken en te samen te kijken hoe we een nummer een bepaalde richting in kunnen krijgen en/of welke alternatieven er zijn. Ik krijg ook graag feedback wanneer ik iets in nummer heb aangepast.

Hoe kom je tot de titel voor een nummer?

Al vanaf het moment dat ik ga denken aan het maken van een nieuw album denk ik na over een titel, voor zowel het album als de songs. Meestal komen die wel bij me op tijdens dagelijkse bezigheden zoals autorijden, douchen, wandelen, et cetera. Eigenlijk een natuurlijk proces.

Hoe is dat gegaan met de titel van je laatste album?

De titel van dit album is misschien toch anders dan wat je zou denken. Het is afgeleid van een verhaal dat mijn familie vertelde over mijn grootvader. Hij was een politicus, congreslid in California, in de zestiger jaren. Zijn stokpaardje was het creëren van een groot Nationaal Park, Point Reyes National Seashore. En iemand noemde hem daarbij “Shot from a cannon”, iemand die recht op zijn doel afgaat. En dat geeft ook wel aan hoe ik kijk richting mijn muziek. Recht op mijn doel af, dus een pakkende titel!

In welke bands heb je al gespeeld?

Ik heb na mij studie een paar jaar in Boston gewoond en toen ik terug ging naar North Carolina ben ik samen met een vriend, Patrick Dyer Wolf, in een paar bands gaan spelen. We hebben samen een paar projecten gedaan en gespeeld in bands als Semi-Formal, Attic Orchestra en Small Lions. Semi-Formal was alt-country, Attic Orchestra was vooral jazz en Small Lions was weer meer rock/pop georiënteerd. Het was dus prima om zo ervaring op te doen met de verschillende bands en muziekgenres.

Speel je nu met een band of solo?

Op dit moment treed ik op met een grote band en daar ben ik erg blij mee. Ik denk dat de nummers van mijn laatste album Shot from a Cannon’ zich ook uitstekend lenen om door een band gespeeld te worden. Maar ik wil toch ook wel graag proberen om een aantal nummers solo te gaan brengen. Maar dat wordt nog wel een uitdaging.

Ben je op dit moment ‘on tour’ of staat er een tour gepland?

Ik heb het laatste jaar zo veel tijd besteedt aan Shot from a Cannon’, dat ik niet zoveel heb kunnen optreden als dat ik eigenlijk graag had willen doen. Maar ik hoop dat in 2018 ruimschoots in te halen. Dus ik hoop jullie een keer te zien wanneer ik “on the road” ben komend jaar!

Wat zijn je plannen voor de toekomst?

Mijn voornaamste doel is muziek blijven maken zolang als ik maar kan. Ik ben opgegroeid met het luisteren naar complete albums, dus ben ik ook wel erg album gefocust.

Als ik dan kijk naar de toekomst wordt ik blij van de gedachte om nieuwe songs en albums te kunnen toevoegen aan mijn oeuvre, maar ook om met mijn muziek andere richtingen in te gaan. Ik neem graag een voorbeeld aan mensen als David Bowie en Leonard Cohen, die muziek zijn blijven schrijven en albums zijn blijven maken tot aan hun overlijden. En dat is zeker een doel dat ik mijn leven lang wil nastreven.

Wat zijn jouw favoriete bands en/of artiesten?

Ik denk dat dit vooral degenen zijn waar ik als kind al naar luisterde, zoals The Everly Brothers, Paul Simon, Fleetwood Mac, Bonnie Raitt, Lucinda Williams, Joni Mitchell, Bob Dylan en Otis Redding. Misschien een wat ‘saaie’ lijst, maar het zijn voor mij wel de ‘groten’ van de muziek.

Later ben ik ook wel gaan luisteren naar acts als Tame Impala, Todd Rundgren, Kate Bush en Arthur Russell. Vooral muzikanten die echt wel verschillende dingen doen maar daarbij toch zichzelf blijven.

Heb je ook favoriete nummers?

Jawel! Bob Dylan’s ‘Most of the Time’ was echt een favoriet van mij toen ik nog erg jong was. Het nummer is afkomstig van het album O Mercy’. Een heel bijzonder nummer dat aangeeft hoe geweldig Dylan is als zanger en schrijver. In dit nummer komt echt alles bij elkaar wat iets tot een goed nummer maakt.

Tot slot: Met wie zou je graag eens willen optreden of op het podium staan?

Ik zou graag eens optreden met Paul McCartney. Hij is al vanaf het begin een van mijn favoriete muzikanten. Hij heeft een prima gevoel voor muziek en is echt iemand van ‘doe maar normaal’. Hij is ook niet bang om te experimenteren met zijn muziek, wat vaak heel verrassende resultaten geeft en daarmee de beste nummers ooit creëert. Het is iemand die altijd bezig blijft met zijn kunst: de muziek. Ik vind dat geweldig.

Wil jij meer info over Rachel Kiel? Bezoek dan eens haar Bandcamp pagina!

Foutje gezien? Mail de redactie.​

Deel artikel:

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Artikel Categorieën:
Fun Content · Interviews