Na een uitverkocht Bibelot in Dordrecht, was op zaterdag 13 februari het Tilburgse 013 aan de beurt voor een portie Textures! Ook waren de bands Unchained Reality en Pelgrim onderdeel van deze zeer energieke show in de Jupiler Zaal. Wij van ArtiestenNieuws waren erbij aanwezig en doen verslag van deze avond vol snoeiharde metal!
Unchained Reality
De avond is nog vroeg als Unchained Reality het podium betreedt, pas 19:00 uur om precies te zijn. Waar de meeste mensen net hun avondeten achter de kiezen hebben, worden de eerste biertjes in de Jupiler Zaal al genuttigd, zoals het hoort natuurlijk! Het is aan de heren van Unchained Reality om de zaal op te warmen voor wat er vanavond komen gaat, maar dit gaat nog niet zo makkelijk. Het publiek lijkt de band en zijn muziek wel te waarderen, maar de enige activiteit die kan worden waargenomen zijn een paar fanatiekelingen die headbangen op de thrashy gitaarriffs.
Aan de performance van de band ligt het zeker niet: de band rondom frontman Koert van Zon speelt een erg strakke set, waarbij alles instrumentaal en vocaal dik in orde is. Wel lijken de composities hier en daar een beetje inspiratieloos, waardoor sommige nummers niet echt goed overkomen in de zaal. Daartegenover staat wel dat ook de podiumpresentatie van de band prima in orde is.
Al met al, een leuke en energieke opener van de avond! Toch lijkt het genre wat de band speelt niet helemaal te passen bij het programma voor de rest van de avond, maar dat maakt de show zeker niet minder!
Pelgrim
Vervolgens is het aan Pelgrim om het publiek na een korte pauze weer even goed wakker te schudden. En laat deze Tilburg City Progcore-band daar nou net uitermate geschikt voor zijn! De band presenteert deze avond hun gloednieuwe en indrukwekkende debuutalbum Ephemera, en dat is niet onopgemerkt gebleven. De zaal stroomt nog vóór het optreden begint al goed vol, maar wanneer de set daadwerkelijk van start gaat is het stampvol in 013.
Pelgrim begint de set met de opener van het album, Ephe-. Het nummer begint met een mooi stuk pianospel (wat overigens volgens frontman Wouter Zaman écht live gespeeld wordt en totaal niet afkomstig is van de backing-tracks) waarna de band vervolgens hard invalt. Het geluid is in het begin nog een beetje ondefinieerbaar: de drums en bas overstemmen de gitaren, waardoor helaas een aantal indrukwekkende partijen niet goed te horen zijn.
Na de sterke opener valt de band meteen in met de nieuwste single Demagogue, waar de band ook een videoclip voor heeft uitgebracht. Het geluid in de zaal wordt naarmate het nummer vordert steeds beter, waardoor de gitaren beter uit de verf komen. En maar goed ook, want de gitaarpartijen van leadgitarist Koen Scheepens zijn om te smullen! Pelgrim speelt echter niet exclusief prog- en technisch, ze zijn ook van het betere beukwerk. Zo nu en dan knalt er door de speakers een deathcore-achtige breakdown, natuurlijk met bijbehorende bass drops. Dat laatste in combinatie met Zaman’s actieve podiumpresentatie en vurige vocalen zorgt voor de nodige moshpits en hardcore dancing in de zaal. Pelgrim bewijst deze avond meer dan klaar te zijn voor het grote werk, deze mannen kunnen ver gaan komen!
Textures
Oceans Collide
De gordijnen gaan dicht en het podium wordt verborgen: het is nu aan Textures om de laatste wijzigingen op de bühne aan te brengen voordat ze 013 Tilburg gaan trakteren op een portie progmetal. Wij waren een paar weken geleden aanwezig bij de try-out show in Oostburg en daar speelde Textures de zaal plat: de verwachtingen voor vanavond liggen dan ook erg hoog.
Nadat we in de zaal een aantal minuten hebben mogen luisteren naar de prachtige ringtone van het nieuwste Textures bandlid Joe Tal (daarmee verwijzen we naar deze video), gaat het doek open. De set gaat van start met een oude bekende: One Eye For A Thousand van het derde studioalbum Silhouettes. Al meteen in het eerste nummer kan je zien dat de show staat als een huis: banners met de artwork van het nieuwste album Phenotype sieren het podium, terwijl er synchroon met de muziek een lichtshow meeloopt. Maar met al die techniek is de kans op technische problemen natuurlijk ook groter.
Het tweede nummer in de set is tevens het eerste nummer van het nieuwe album: Oceans Collide. Dit nummer is vanaf seconde één puur geweld en dit blijft zo tot het eind. Frontman Daniel de Jongh laat in dit nummer meer vocale skills horen dan de meeste vocalisten op een hele avond kunnen: wat een zanger! Toch lijkt hij hier en daar zijn stem iets té ver te pushen, wat lijdt tot een erg geforceerd stemgeluid bij een paar uithalen, maar de stembanden zijn dan natuurlijk ook een erg gevoelig instrument. Aan het einde van het nummer gaat de band even het podium af: er zijn technische mankementen. Na grofweg een minuut staat de band echter weer op het podium om de set met volle kracht voort te zetten. Wat wel begint op te vallen naarmate de show vordert is dat het gitaargeluid van de band, wat normaal gesproken altijd piekfijn in orde is, erg magertjes in de mix staat. Het lijkt alsof beide gitaarpartijen in het midden van de zaal gemixt zijn, in plaats van links en rechts. Het is maar een klein detail, maar hierdoor vielen helaas wel sommige partijen weg.
Voor elk wat wils
Old Days Born Anew is het volgende nummer op de lijst. Het openingsnummer van Silhouettes valt goed in de smaak bij het publiek en sluit perfect aan op Oceans Collide. Hierna is de Polars klassieker Swandive aan de beurt, waarop het publiek compleet losgaat. Ook de nieuwe singles New Horizons en Shaping a Single Grain of Sand doen het erg goed! Inmiddels zes nummers in de set kunnen we concluderen dat Textures vanavond niet van plan is het rustig aan te doen. Het is daarnaast ook leuk om te zien dat de bandleden echt heel veel plezier hebben op het podium en ook in een stuip gaan op het moment dat ze elkaar per ongeluk bijna uit de grond lopen.
Nu is het tijd voor de ‘sing-alongs’ van de avond. Dat zijn natuurlijk Reaching Home en Awake. Vooral die laatste viel in erg goede aarde bij het publiek, waardoor frontman Daniel hen het complete refrein aan het woord kon laten. Na Awake wordt weer een nieuw nummer ingezet: het bijna acht minuten lange epische Illuminate the Trail weet menig prog-fanaat goed bezig te houden.
Indrukwekkende liveshow
Dan iets intiemers: de band verlaat het podium en enkel toetsenist Uri Dijk blijft over op het podium om het prachtige stuk piano van Zman te spelen, wat tevens dient als intro voor het eerstvolgende nummer Timeless. Hiermee sluit Textures op indrukwekkende manier de nummers van het nieuwe album Phenotype in de set af. Als laatste nummers speelt de band nog Drive, Regenesis, Singularity en het super energieke Laments of an Icarus.
Met een nieuw album op zak, een headlining tour, een flinke aankomende tour samen met Amorphis en een zeer indrukwekkende liveshow herinnert Textures men er even aan waarom we als Nederlanders zo trots mogen zijn op deze band. Textures weet elk optreden weer te verrassen en stuurt het publiek nooit teleurgesteld naar huis; dat zijn kwaliteiten waar veel bands nog lering uit mogen trekken.
Bekijk hier de foto’s van Unchained Reality, Pelgrim & Textures live in 013 Tilburg! Alle foto’s zijn eigendom van Tezz Photography.
Foutje gezien? Mail de redactie.
Sean
Laatste berichten van Sean (toon alles)
- Interview: Nick Holleman (Powerized, Vicious Rumors, Methusalem) - 17 mei, 2016
- Interview: Koen Scheepens – Pelgrim, “Ephemera” - 20 april, 2016
- Spotter Dansmachine op Tweetakt Festival in Utrecht - 16 april, 2016
- Ben Bruce (Asking Alexandria) leest fanfictions voor - 13 april, 2016
- Rechtzaak tegen Led Zeppelin over plagiaat “Stairway to Heaven” - 13 april, 2016
