Album Review: Twist Helix – ‘Machinery’

Geschreven door op 26 november 2020 om 16:29
Twist Helix - persfoto (toestemming, zie mail René Rosierse)

Afgelopen week verscheen het nieuwe album ‘Machinery’ van de Engelse band Twist Helix. De plaat werd dit jaar al vooraf gegaan door de singles ‘Louder’, ‘Frida Kahlo’ en ‘Vultures’.

Twist Helix – ‘Machinery’

Twist Helix, de alt-popband uit Newcastle-Upon-Tyne, bestaat uit Bea Garcia, Matthew Barron en James Walker. De band breekt met grenzen en genres. Ook nu weer mengen ze de typische 80’s synth-sound met indie disco ritmes en post-punk invloeden.

‘Machinery’ is een logisch vervolg op het in 2018 verschenen: ‘Ouseburn’. Hierop werd het muzikale en culturele landschap rondom de gelijknamige wijk in het Engelse Newcastle-Upon-Tyne bezongen. ‘Machinery’ handelt over de ervaringen van Twist Helix als band, hoe de muziekindustrie werkt en hoe dit weer bijdraagt aan onze gehele cultuur. Het album is een sterk geheel geworden met een duidelijk kritisch verhaal. Muzikaal is het een zeer gevarieerd geheel, geen twee nummers klinken hetzelfde. Een mooi opzwepend synth-popalbum zoals we al gewend waren van de voorgangers ‘Manifesto’ (2016) en ‘Ouseburn’ (2018).

‘Machinery’

Het album opent met twee nummers over de rol van vrouwen in de muzieksector en hoe moeilijk het is om dezelfde gelijkwaardige kansen te krijgen als hun mannelijke collega’s. Zangeres Bea Garcia schreeuwt het uit in opener ‘Louder’:

I can’t shout it much louder!

In ‘Frida Kahlo’ staat de vraag centraal wat wij belangrijker vinden; onze echte identiteit of hoe wij gezien willen worden in een online omgeving.

‘Machinery’ beschrijft de essentie van het muziek maken. De boodschap van de band is duidelijk, zij putten hun kracht uit het creatieve proces.

This machine will continue ‘cause creation gives us hope…

Thema’s als herinneringen en vergankelijkheid (‘Festival season’ en ‘Alive’) en blootgeven (‘Exposure’ en ‘Camera’) lopen naadloos in elkaar over. Uiterst kritisch is het post-punk nummer ‘Vultures’ over een ieder die een slag probeert te slaan uit muzikanten en bands. Eén van de hoogtepunten van het album.

Minstens zo kritisch sluit het album af met ‘Good night little England’. Een actueel statement over het huidige Engeland en de invloed van de Brexit.

Good night little England, and your foolish Kings and Queens…
I loved you once but now you’ve changed…

Een ijzersterke afsluiting van een even zo sterk album en een waardige opvolger van ‘Ouseburn’.

Twist Helix
Facebook
Twitter
Instagram
Website

 

YouTube player
​

Foutje gezien? Mail de redactie.​

The following two tabs change content below.
Deel artikel:

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Artikel Categorieën:
Albums en Singles · Reports en Reviews