Testament of Youth; waargebeurd, uniek en het laat een ander perspectief van de oorlog zien. De biografie waar de film op gebaseerd is wordt gezien als het verhaal van de verloren generatie.
Woorden schieten tekort
De film Testament of Youth draaide nog geen half uur of je kon het sniffen van het publiek al horen. Toen de aftiteling van de film verscheen was het doodstil. “Wat vond je ervan?” Werd me na afloop gevraagd. Hier kon ik geen antwoord op geven, nu nog steeds niet. Wat vond ik ervan? Tragisch, dramatisch, poëtisch.. Die drie woorden typeren de film, maar ze leggen niet uit wat ik ervan vond. Het is een verhaal die bij je binnen komt. Het veranderd je perspectief op dingen. Ik kan je garanderen: na het zien van de film zal je voor een lange tijd niet zeuren om de kleine dingen in het leven. Je hebt dan namelijk gezien dat het altijd erger kan!
Hoe de echte Vera Brittain eruit zag.
Het verhaal van Testament of Youth
1914. Vera Brittain (Alicia Vikander), een ambitieuze jonge dame, wil studeren bij Oxford, wil schrijfster worden en bovenal: wil niet trouwen. Een paar onmogelijke wensen voor een vrouw in die tijd. Thuis gaat ze daarom altijd in discussie om haar mening te laten horen. Haar leven draait om haar dromen en haar toekomstplannen, net als tegenwoordig bij veel tieners het geval is. We dromen en maken plannen, we verwachten niet dat die ons ontnomen zullen worden. In het begin van de film Testament of Youth komen vele momenten voor waaruit blijkt hoe onschuldig de personages nog zijn. Vera, Edward (de broer van Vera), Victor (een vriend van Edward) en Roland (ook een vriend van Edward en later Vera’s geliefde – gespeeld door Kit Harington Game of Thrones) hebben veel plezier met elkaar. In onderstaand filmpje kun je goed zien dat ze in het begin van de film slechts onschuldige tieners zijn.

Poëtisch tintje
Omdat Vera een schrijfster wil worden, komen er veel poëtische gedichten in de film voor. Vaak schrijft ze deze naar Roland, die bij Oxford studeert. Je merkt dat de gedichten steeds diepzinniger worden en dat ze allebei steeds beter met woorden kunnen omgaan. De gedichten nemen je mee in de gedachten van Vera, het laat je zien wat ze denkt en voelt. Vaak zijn dit liefdevolle gedachten over Roland, over hoe hij vredig door het bos wandelt. Omdat deze gedachten zo rustig en vredig zijn, krijgt het publiek de kans om even weg te dromen. Het gevolg daarvan is dat iemand met een groot inlevingsvermogen, even naar een ander verhaal wordt gesleept. Op een gegeven moment, wanneer de beelden in de film de gedachten van Vera loslaten, besef je dat je even niet meer met de film bezig was. Een klein minpuntje dus in een ontzettend goede film.
Van kwaad tot erger
Wanneer je er na 15 minuten pas weer achter komt dat je een film aan het kijken bent, is dat een teken dat je weer compleet in de film zit. De spanning in de film wordt opgevoerd waardoor er geen enkele mogelijkheid meer is om weg te dromen tijdens het kijken. Iedereen weet natuurlijk wat er komen gaat, de eerste wereldoorlog. We weten ook wanneer het eindigt, in 1918. Wanneer Roland, die zich ondertussen als soldaat heeft aangemeld, komt vertellen dat hij naar Frankrijk overgeplaatst wordt, voelt Vera de bui al hangen. Maar een romantisch oorlogsverhaal kan toch geen slecht einde hebben? Om daarachter te komen, moet je de film zelf kijken! Ik zou willen dat ik je het einde kon vertellen, maar dat kan ik niet. Je zal er geen spijt van krijgen.
Vera’s speech
Wat ik niet zal vergeten is de toespraak die Vera geeft aan het einde van de film. De mensen zijn boos, ondanks dat de oorlog voorbij is. Het volk wil wraak nemen op de Duitsers. Een man stapt het podium op en wakkert het vuurtje aan. Langs hem staat een soldaat, Vera kent hem toevallig. De soldaat roept juist het tegenovergestelde, maar niemand is het met hem eens en noemt hem een verrader. Ze vinden dat hij op komt voor de Duitsers, terwijl dat niet is wat hij bedoeld.
Vera ziet het gebeuren en stapt het podium op. “We sturen onze vaders, broers en geliefden massaal de oorlog in, om te vechten. Ondertussen blijven wij, de vrouwen, over.. Wij moeten leven met het eeuwige verdriet. En voor wat? Om het vervolgens weer opnieuw te doen. Om de cyclus van wraak gewoon weer te laten doorgaan en de volgende mannen de oorlog in te sturen? Ik zeg: nu niet meer. Laten we het stoppen! Tot hier en niet verder!” Haar toespraak maakte zo’n indruk dat zowel de mensen in de film als het publiek doodstil was.. Wij weten helaas dat de eerste wereldoorlog niet de laatste oorlog was..
De biografie van Vera Brittain
Deze film is zo uniek omdat het vanuit het perspectief van een vrouw wordt vertelt. De meeste oorlogsverhalen zijn van mannen die zelf hebben meegevochten. Natuurlijk zijn er ook romantische verhalen waarbij de vrouw thuis op haar geliefde wacht. Maar dit is anders, Vera ziet de verschrikking met eigen ogen. Bovendien zie je duidelijk een verandering plaatsvinden. Van een onschuldige, hoopvolle en vooral: brutale tiener, veranderd ze in iemand anders. De persoon die een schrijfster wilde worden, en al haar dromen al had uitgestippeld, bestaat niet meer..
Foutje gezien? Mail de redactie.
Laatste berichten van Inge Peeters (toon alles)
- André Rieu Concerten op het Vrijthof – belangrijke informatie en handige tips! - 13 oktober, 2022
- Geheimen van Westlife en Boyzone komen aan het licht - 12 juli, 2016
- Top 100 meest bekeken VEVO nummers aller tijden - 4 juli, 2016
- Jody Bernal record bedreigt door Drake - 4 juli, 2016
- Kanye West duikt met naakte sterren in bed - 27 juni, 2016