Live review: Bring Me The Horizon in 013 Tilburg

Bring Me The Horizon - 013 Tilburg - ©Tess Cordewener (Redactie ArtiestenNieuws)

De grote zaal in 013 Tilburg was afgelopen zaterdag compleet afgeladen met fans van Beartooth, PVRIS en natuurlijk van Bring Me The Horizon. De drie bands hebben samen een show neergezet waar nog lange tijd over gesproken gaat worden. Wij van ArtiestenNieuws waren er bij aanwezig en doen verslag van deze onvergetelijke avond.

Extra veiligheidsmaatregelen

Mede door de aanslagen in Parijs en de aanhoudende terreurdreiging in Brussel heeft concertzaal 013 extra veiligheidsmaatregelen moeten treffen, en dat was te merken. De deuren van de zaal gingen deze frisse zaterdagavond extra vroeg open: om 18:00 uur mochten de eerste die-hard fans zich melden bij de ingang. Er vormde zich rond deze tijd al een lange rij naast het gebouw en deze werd alleen maar langer.

De beveiliging fouilleerde iedereen heel efficiënt: als je geen grote rugzak of iets dergelijks bij je had kon je vrijwel meteen doorlopen: complimenten aan 013! Het was toch wel even spannend: gaat iedereen op tijd binnen zijn voor de eerste band start? Gelukkig kon 013 melden dat iedereen een klein kwartier voor aanvang binnen was en de show zonder problemen kon beginnen!

Beartooth

Om acht uur betreedt Amerikaanse metalcore act Beartooth het podium. De band, onder leiding van frontman Caleb Shomo (ex-Attack Attack!), laat direct weten wat ze willen: pure chaos. En dat krijgen ze in de zaal zonder enige twijfel voor elkaar. De set gaat van start met het nummer The Lines en al gauw wordt duidelijk dat dit een echte publieksfavoriet is. De fans schreeuwen vol passie mee met de refreinen, en dit zijn slechts de eerste minuten van het concert! Maar het is de breakdown die ervoor zorgt dat het publiek écht los gaat: er ontstaat zowaar een kleine wall of death en heel de zaal springt mee op de bombastische ritmes.

Beartooth houdt het energiegehalte ongekend hoog door de hele set heen, geen enkel moment verveelt. Deze super intense opening is er een die je niet zomaar kan vergeten.

PVRIS

Een klein halfuur later betreed de tweede band het podium. Het is nu aan PVRIS om het publiek te overtuigen van hun muzikale kunsten. Stil en rustig komen ze het podium op en creëren een totaal andere sfeer dan Beartooth. Meteen valt op: dit is geen heftige rock of metalband. Het contrast tussen PVRIS en Beartooth is erg groot, wat ook direct te merken is aan de reactie van het publiek. Zo nu en dan zijn er een aantal fans die meezingen, springen en meeklappen, maar bij lange na wordt het intense niveau van Beartooth niet gehaald. Dat neemt niet weg dat de band een erg goede performance neerzet.

Van twijfelachtig naar episch

Zangeres Lynn Gunn zit er af en toe een tikkeltje naast, maar dit wordt vaak weer hersteld door een fenomenale uithaal die erachteraan komt. Instrumentaal zit het geheel ook goed in elkaar en de songstructuren zijn makkelijk te volgen maar vervelen niet. Het geluid is wel even wennen: waar Beartooth een heel direct in your face geluid heeft, hoor je bij PVRIS meer effecten en reverb dan het directe geluid wat uit de instrumenten komt. Dat is dan natuurlijk ook waar de band voor gaat, maar het blijft moeilijk die epische ‘studio sound’ live over te brengen, zelfs in een grote zaal als 013.

PVRIS had deze avond simpelweg de volgorde van line-up, het publiek en het geluid niet echt mee. Jammer, want de band en haar muziek is absoluut niks mis mee:

PVRIS gaat het podium af en de zaal stroomt langzaamaan leeg. Iedereen maakt snel even een sanitaire stop of gaat zijn/haar muntjes aanvullen. Ook worden de nodige sigaretten gerookt: de rokersruimten in 013 hebben met +- 3000 man niet zo heel veel nut meer want de gangen stonden blauw. Nu snel terug naar de zaal, want de hoofdact kan ieder moment het podium gaan betreden

Bring Me The Horizon

©Tess Cordewener

Meer muziek, minder image

De meeste mensen zijn rond kwart voor 10 weer terug in de grote zaal van 013. Terwijl iedereen nog even aan het kletsen is met elkaar en een biertje, of andere alcoholische versnapering drinkt, stopt opeens de achtergrondmuziek abrupt. Er volgt gejuich en de lichten gaan uit. Bring Me The Horizon zet hun setlist in met het nummer Doomed, afkomstig van de nieuwe succesvolle plaat That’s The Spirit.

De band uit Sheffield loopt het podium op en laat alleen daarmee al zien hoe erg ze gegroeid zijn: van hyperactieve, opgefokte en vaak dronken tieners die hun muziek in het gezicht van de luisteraar willen blazen, naar professionele muzikanten die lekker hun ding komen doen voor een compleet uitverkochte zaal. De nadruk ligt nu meer op de performance dan op een bepaalde image in stand houden, en dat komt de muziek zeer zeker ten goede. Terwijl de felle ledverlichting de fundering legt voor de sfeer zien we het silhouet van frontman Oliver Sykes naar de microfoon stappen. “Cut off my wings and come lock me up. Just pull the plug yeah, I’ve had enough…”, zijn de eerste woorden die door de hele zaal vanuit volle borst worden meegezongen. Dit belooft nu al een onvergetelijk concert te worden.

©Tess Cordewener

Spirit, let’s hear it!

Het volgende nummer op de setlist is Happy Song, ook afkomstig van de nieuwe plaat. Toen dit nummer werd uitgebracht als eerste single van het nieuwe album, reageerden veel fans sceptisch. Het nummer zou niet ‘heftig genoeg’ zijn, of Bring Me The Horizon zou een complete ‘sellout’ zijn geworden. Toch wordt juist bij dit nummer met volle kracht door 3000 man meegezongen met de ‘cheerleader chants’ en ontstaat bij de breakdown op het einde een van de grootste moshpits van de show. Toch wel heftig, dus! De band krijgt het publiek met gemak mee en maakt hier gretig gebruik van in de volgende song: Throne. Het zeer aanstekelijke, Linkin Park-achtige nummer leent zich perfect voor een concert als deze en is hét nummer van de avond.

Er worden vervolgens in de set nog een aantal nummers gespeeld van het vorige album Sempiternal, waarmee frontman Oliver Sykes en de band een nieuwe sound ontwikkelden. Met name veel meer zang en meer elektronica door de komst van toetsenist/zanger Jordan Fish.

Ik hoor je al vragen: werd er dan helemaal niks meer gespeeld van de oudere Bring Me The Horizon albums? Jawel! De klassieker Chelsea Smile van het album Suicide Season en Blessed With a Curse van het There is a Hell album kwamen nog ter gehore. Niet heel veel dus, maar de band geeft dan ook duidelijk aan momenteel veel afstand te willen nemen van die periode.

©Tess Cordewener

De avond wordt afgesloten met het ‘arena-tour’ nummer Drown. Terwijl het publiek alles meezingt ontstaat er een enorme explosie van rook en confetti bij de start van het laatste refrein. Het heeft bijna wat weg van de euforische performances waar Thirty Seconds To Mars zo om bekend staat. Wie weet in de toekomst een show samen..? Bring Me The Horizon heeft deze avond overduidelijk bewezen een band te zijn van dat kaliber. We gaan nog erg veel van deze mannen horen de komende jaren.

Bekijk hier de foto’s van Bring Me The Horizon live in 013 Tilburg! Alle foto’s zijn eigendom van Tezz Photography.