Als 21-jarige betrad ik namens Artiestennieuws afgelopen donderdag zonder enige verwachtingen de Nationale Opera. Ik heb me totaal laten verrassen.
Zonder verwachtingen naar Dialogues Des Carmélites
Ik ben een theaterliefhebber, maar naar de opera was ik nog nooit geweest. Bovendien heeft de opera in mijn ogen een stoffig imago bij mijn leeftijdsgenoten, en dus ook bij mij. Ondanks de prachtige recensies die ik vooraf had gelezen zoals ‘Mooier dan Dialogues zal het niet worden bij De Nationale Opera’ en ‘Er zijn van die opera’s die je gewoon niet kunt verpesten. Dialogues des Carmelités van Francis Poulenc is er zo eentje’ betrad ik met nul verwachten de opera. Ik stond open voor alles en zat er om mezelf te laten verrassen.
En verrast dat ik was!
Het is ook best een dingetje, als 21-jarige naar de opera. Wat vinden mijn leeftijdsgenoten ervan? Ik geloof niet dat daar veel recensies van bestaan. Daarom wil ik nu tegen al mijn leeftijdsgenoten zeggen: ga een keer naar de opera! Of je nu wel of niet van klassieke muziek houdt, het is een hele beleving op zich. Je zult jezelf verbazen over hoe anderen je kunnen meeslepen in een verhaal.
Het verhaal
Tijdens de woelingen van de Franse Revolutie zoekt Blanche als karmelietes bescherming in het klooster, uit angst voor het harde leven. Het kloosterbestaan blijkt echter geen veiligheid te bieden; daar overheerst juist de angst voor de dood. Blanche vlucht naar haar ouderlijk huis. Als de nonnen naar de guillotine worden gestuurd, voegt ze zich, inmiddels gesterkt door haar geloof, vrijwillig bij hen.
Dialogues is in dertien landen te zien geweest en daarmee een van de topproducties van het gezelschap. De wereldpremière speelde zich in 1957 af in Milaan. Componist Francis Poulenc brengt in Dialogues des Carmélites religie en revolutie samen. Het verhaal is gebaseerd op historische gebeurtenissen.
Mijn beleving
Hoewel ik vond dat het nogal langdradig van start ging, merkte ik na een half uur dat ik geen moment meer over iets anders had nagedacht dan het verhaal. Dat was een teken dat ik er helemaal in zat. Bovendien stond ik perplex van de hoge noten, prachtig! Eigenlijk is het net een musical, maar dan een paar octaven hoger. Dialogues des Carmélites maakt in het stuk gebruik van vele figuranten die het volk voorstellen. Iedere keer wanneer het volk op een krachtige manier op liep, kreeg ik weer kippenvel.
Ook de scène na de pauze waarbij Chevalier, de broer van Blanche (de hoofdpersoon), een duet zong met zijn zus. Het liet mijn armharen overeind staan, zo mooi. Ik werd compleet meegesleept door het verlangen en de angst. Nooit gedacht dat me dat zou overkomen tijdens een operavoorstelling. Tot slot kan ik het niet laten om de slot scène nog te benoemen. Ik betrapte mezelf erop dat ik met open mond zat te kijken..
Om ècht te kunnen begrijpen hoe je jezelf voelt tijdens een operavoorstelling, raad ik je aan om er zelf een bij te wonen. Kaarten voor de laatste rang hoeven helemaal niet duur te zijn en vanuit ieder oogpunt in de zaal is het goed te zien. Bovendien draait het allemaal om het prachtige geluid. Het is een hele beleving die ieder mens minimaal één keer in zijn leven moet hebben meegemaakt, vind ik!
Foutje gezien? Mail de redactie.
Laatste berichten van Inge Peeters (toon alles)
- André Rieu Concerten op het Vrijthof – belangrijke informatie en handige tips! - 13 oktober, 2022
- Geheimen van Westlife en Boyzone komen aan het licht - 12 juli, 2016
- Top 100 meest bekeken VEVO nummers aller tijden - 4 juli, 2016
- Jody Bernal record bedreigt door Drake - 4 juli, 2016
- Kanye West duikt met naakte sterren in bed - 27 juni, 2016
