Het nieuwe album van Lenny Kravitz, genaamd Strut, kwam op vrijdag 19 september uit in Nederland. Daarmee kwam de teller van het aantal studioalbums van de Amerikaanse zanger en gitarist op het memorabele getal tien. Zijn vijfde studioalbum, die logischerwijs de naam 5 draagt, was de meest succesvolle. Het is de vraag of Lenny Kravitz die prestatie met Strut kan evenaren.
Lenny Kravitz werd geboren in New York, als zoon van een Oekraïens-Joodse vader en een West-Indisch-Amerikaanse moeder. Al vanaf jonge leeftijd is Jimi Hendrix een idool voor de jonge Lenny, waarop soul en funk tot zijn favoriete genres uitgroeiden. In 1988 krijgt hij een contract aangeboden door platenmaatschappij Virgin, waarna hij in 1989 zijn debuutalbum, Let Love Rule, uitkomt.
Niet alle albums van Lenny Kravitz zijn even succesvol. Zo wisselt hij sterke albums als 5 af met minder succesvolle, zoals Lenny uit 2001. Desondanks heeft Lenny in zijn carrière meer dan 40 miljoen albumexemplaren verkocht. Zijn vorige album was Black And White, waarin hij vooral veel experimenteerde. Die experimenten laat hij in Strut achterwege, waardoor het album weer ‘back to the roots’ oogt.
Tip: Het album Strut is bij bol.com te bestellen.
Album Review: Strut
Met Strut laat Lenny Kravitz wederom zien dat een hoge leeftijd geen verlies aan muzikale kwaliteit hoeft te betekenen. Zoals op bijna al zijn albums houdt Kravitz zelf de controle over het album. Hij produceert en arrangeert alles zelf, waaronder ook de gitaar, bas, drums en percussie. Alleen voor de de puntjes op de i schakelde hij hulp in, van niemand minder dan mix-legende Bob Clearmountain. En zo levert Lenny Kravitz zijn tiende studioalbum af.
Kravitz kruipt weer terug in de huid van de Lenny in jonge jaren, zowel muziek als op de albumcover, waaraan niet af kan worden gelezen dat de Amerikaanse rocker inmiddels al vijftig lentes jong is. Strut klinkt als vanouds, zo nu en dan echt rockend, maar vooral swingend en dansbaar. Vooral bij The Chamber en New York City blijkt het erg moeilijk om stil te blijven zitten. Het is echter maar goed dat deze nummers aan het begin van het album staan, want het album weet, ondanks (of misschien juist wel dankzij) het klassieke Kravitz-geluid, steeds minder te boeien.
Zo dragen nummers als The Pleasure and the Pain (die maar liefst 5 minuten doorkabbelt) ellenlange refreinen en outro’s met zich mee. En juist dan is het jammer als dezelfde formule in de daaropvolgende nummers alweer terugkeert. Strut is een degelijk album. Het is leuk om zo nu en dan een plaatje te zetten, maar verwacht niet geboeid te blijven tijdens lange luistersessies.
Eindoordeel
+Â Kravitz’ vermogen om op 50-jarige leeftijd kwaliteit af te leveren
+ Een ideaal album qua dansbaarheid
–Â Album verliest na verloop van tijd vermogen om aandacht vast te houden
–Â Onnodig lange outro’s
Aanraders:
2.  The Chamber (03:26)
3. Dirty White Boots (03:24)
4. New York CityÂ
*Onze reviews zijn slechts de mening van de desbetreffende redacteur. Mocht u het niet met de review eens zijn, deel gerust uw mening met de rest van de lezers middels een reactie onderaan dit artikel.Â
​Foutje gezien? Mail de redactie.​
Ruben Meijer
Laatste berichten van Ruben Meijer (toon alles)
- U2 volgend jaar voor twee concerten naar Ziggo Dome - 3 december, 2014
- André Hazes: nog steeds de grootmeester van de Nederlandse muziek - 3 december, 2014
- Venue Special: Heineken Music Hall - 3 december, 2014
- Venue Special: Ziggo Dome - 3 december, 2014
- Tokio Hotel voor concert naar TivoliVredenburg - 2 december, 2014
